وجود؛ وحدت وجود

موجود در یک تقسیم‌بندی به دو قسم منقسم می‌شود:

موجودى که وجودش «فى نفسه» است و این قسم را «وجود مستقلّ و محمول»، و یا «وجود نفسى» ‏می‌نامند.

موجودى که وجود آن در غیر خود می‌باشد و آن‌را «وجود رابط» می‌نامند.

یعنی درحقیقت همه موجودات به جز خداوند که واجب الوجود و مستقل و متکی به ذات خود است، غیر مستقل و وابسته به خداوند هستند.

توضیح:

اصلی‌ترین و ساده‌ترین قضایای منطقی ، قضایای حمیله موجبه است که دلالت بر ثبوت محمول برای موضوع دارد مثل(انسان ناطق است یا زید عالم است) هنگامی قضیه بصورت علم تصدیقی تام در می‌آید که علاوه بر تصور موضوع و محمول و نسبت بین آنها، مشتمل بر اذعان به ثبوت محمول برای موضوع و نوعی اتحاد میان آنها باشد. در ذهن انسان ، این حکم به صورت یک مفهوم انعکاس می‌یابد که تصور استقلالی آن محال است و علت آن هم این است که از خود هیچ استقلالی ندارد و قائم به دو مفهوم اسمی موضوع و محمول است. این مفهوم در برخی از زبانها معادل دارد. مثلا در زبان فارسی ، معادل این مفهوم حرفی لفظ "است" قرار دارد. اما در برخی دیگر از زبانها مانند زبان عربی در قبال آن هیچ معادلی قرار داده نشده است. این معنای غیر مستقل در علم منطق به عنوان وجود ربطی که وسیله ارتباط میان موضوع و محمول است نامیده شده است.