قرب الهی

تلاش و کوشش انسان سالک در جهت رسیدن به قرب الهی است.

منظور از قرب، نزدیک شدن به اسماء و صفات الهی یا اصطلاحا وجه خداوند است.

چون خداوند بی نهایت است، فاصله انسان با خداوند هم بی نهایت است.

منظور از قرب، قرب مکانی و زمانی نیست چون خداوند محدود به مکان و زمان نیست.

انسان سالک، تلاش می کند با حذف تعلقات ، به خداوند نزدیک شود.

دو مرحله عالی قرب، قرب فرائض و قرب نوافل است.

آخرین مرحله قرب، فنا در خداوند ( وجه الله) است.

سه نوع فنای انسان در خداوند عبارتند از : فنای فعلی ، فنای صفاتی، فنای ذاتی

منظور از فنا، نابود شدن نیست بلکه پوست انداختن است. 

در فنای فعلی، انسان سالک، همه کارها را از خداوند می بیند.(البته با جبر متفاوت است)

در فنای صفاتی، انسان سالک از خودش وصفی نمی بیند. همه صفات نیکو از خداوند است.

در فنای ذاتی، انسان سالک دیگر خودش را نمی بیند. (البته در فعل خداوند فانی می شود.)

نکته مهم: دسترسی به ذات خداوند و کنه صفات ذات الهی برای هیچکس حتی پیامبران الهی مقدور نیست و همه موضوعات عرفانی در فصل سوم یعنی وجه خدا مطرح می شود.

 

شهود ، ملکوت ، کنار رفتن پرده ها...